KARTOTEKA

PRZESŁUCHANIE nr 1, 2...

PRZESŁUCHANIE nr 3

— Zgłosiłaś się do nas w odpowiednim momencie. — Mężczyzna wpatruje się w jasną twarz, lustruje spojrzeniem podkrążone, zmęczone oczy i popękane, krwawe od gryzienia usta. — Jednak ruszyło cię sumienie?

— Nie chciałam zabijać niewinnych — odpowiada nieco chrypliwym, ściśniętym głosem. — Nigdy nie zabiłam...

— Dołączając do Czyścicieli… czego się spodziewałaś? Że będziecie śpiewać i tańczyć wokół ogniska? — wtrąca auror i mruży oczy.

— Że będziemy działać. To lepsze niż czekanie, aż ktoś wyda rozkaz, aby móc cokolwiek zrobić. Nie chciałam zabijać niewinnych. Ja…

— Nie lubisz zabijać, ale za to uwielbiasz być brutalna, co? — Mężczyzna uśmiechnął się kpiąco. — Mamy świadków.

— Świadków?

— Świadków, którzy mówią o tym, że byłaś wyjątkowo okrutna, ale zabijałaś tylko kryminalistów. To jedyne, co cię ratuje, ale jak dla mnie... powinnaś dołączyć do reszty, Moody.

 

PRZESŁUCHANIE nr 5

 

— Znów się widzimy. — Auror przygląda się dziewczynie. Chuda, mała sylwetka przypomina bardziej szmacianą lalkę niż dorosłą kobietę. — Wróćmy do samego początku. Jak się nazywasz?

— Cecilia Moody. Jestem córką Sophie Wood i Williama Moody'ego, młodszą siostrą Alastora Moody’ego.

— Twój brat zasłużył się w walce i zyskał ogromną renomę wśród innych czarodziejów, a ty? — Mężczyzna siada naprzeciwko i zapala papierosa. — Aż tak pragnęłaś być niezależna? To dlatego po szkole opuściłaś Szkocję i osiadłaś w Waszyngtonie? 

— Więc teraz zaczniemy rozmawiać o tym, że podjęłam cholernie głupie decyzje w moim życiu? I że gdybym nie była zapatrzonym w siebie dzieciakiem, mogłabym pomóc…

— Może gdybyś stanęła po właściwiej stronie, twój brat nie straciłby oka, nogi i kawałka nosa — wtrąca. — Ale ty bardzo chciałaś udowodnić, że możesz osiągnąć więcej. I jak skończyłaś? Ty jesteś tutaj i wyglądasz jak gówno, a Alastor cieszy się szacunkiem. Nie zastanawia cię, dlaczego Alastor jeszcze cię nie odwiedził?

Dziewczyna milczy.

— Co wiesz o Lucanisie Dellamorte*?

Cisza.

— Ze zeznań świadków wynika, że znasz Dellamorte'a. Podobno spotykaliście się, gdy Lucanis przebywał w Hogwarcie podczas wymiany uczniowskiej. Co się z nim stało?

— Myślałam, że przesłuchanie dotyczy mnie, a nie zapchlonego śmierciożercy — stwierdza sucho.

— Dotyczy. Dlatego rozmawiamy o twoich znajomych, przyjaciołach, kochankach. — Mężczyzna ma nieco znudzony głos.

— Sugerujesz, że mogę mieć kontakt z Lucanisem, bo gdy byliśmy głupimi dzieciakami, przespaliśmy się ze sobą? Skąd miałam wiedzieć, że Dellamorte popiera Czarnego Pana? Równie dobrze mógłby należeć do sekty bojkotującej istnienie grawitacji. Nie rozmawialiśmy o tym. My… prawie w ogóle nie rozmawialiśmy.

— Podobno kobiety wyczuwają różne rzeczy — rzuca złośliwie.

— Pieprz się.

 

PRZESŁUCHANIE nr 6

— Nie wyglądasz najlepiej — stwierdza mężczyzna. — Jednak wizja tego, że umrzesz… jest zbyt przytłaczająca?

— Oglądanie twojej gęby jest przytłaczające — odpowiada ostro. — Ile jeszcze to będzie trwało?

— Myślałem, że nie masz planów.

PRZESŁUCHANIE 9

— Ile razy mam powtarzać, że nic nie łączy mnie z Czarnym Panem? Nigdy nie należałam do śmierciożerców! 

— Po co te nerwy?

— Bo już nie mogę tego słuchać. Kręcimy się w kółko, ty zdajesz te same pytania, a ja odpowiadam zgodnie z prawdą. Kiedy odpuścisz sobie tę grę?

PRZESŁUCHANIE 13 

— Byłaś kujonką, co? Dobre oceny i nienaganna opinia. Podobno chciałaś być uzdrowicielką. — Głos mężczyzny okazuje zainteresowanie. — Co się więc stało, że zrezygnowałaś? Chciałaś udowodnić, że nie jesteś taką grzeczną dziewczynką? Potrzebowałaś adrenaliny?

— Uzdrowiciele pomagają po szkodzie, nie usuwając źródła. Ja chciałam ugasić pożar, zanim ten będzie zbyt duży i poparzy wiele osób. 

— Więc chciałaś zabić morderców, zanim którykolwiek z nich będzie w stanie skrzywdzić kogoś innego — skwitował auror. — To całkiem ciekawe. Teraz trochę brzmisz jak Alastor.

PRZESŁUCHANIE 16

— To wszystkie nazwiska? 

— Tak. 

— Nie myślałem, że będziesz aż tak chętna do współpracy — skwitował. — A teraz jeszcze proponujesz, żebyśmy wzięli cię do MACUSA?

— Mam doświadczenie w terenie, walce i znajomości — odpowiada rzeczowo. — Jedyne, czego potrzebuję, to szansy. 

— Myślisz, że tak łatwo nauczysz się działać pod czyimś butem? To nie będzie już samowolka, Moody. Ty za to wydajesz się kimś, kto odrzuciłby każdy rozkaz, jeśli ten byłby twoim zdaniem chujowy. W dodatku jesteś w gorącej wodzie kąpana, pyskata, nieco chamska i ciągle próbujesz mnie rozgrywać, a to nie poker. 

— A teraz wymień moje wady. 

— Współczuję każdemu, kto miałby z tobą współpracować. — Mężczyzna wzdycha.

PRZESŁUCHANIE 19, 22, 28, 35…

*postać do oddania (imię i nazwisko robocze) – obecnie śmierciożerca, wcześniej chłopak, z którym Cecię łączyła skomplikowana relacja.